Page 13 - Preschaint Nummer 7
P. 13

                Vers vest
Chi chi chamina sülla Via San Giachem, chamina vers vest e sto in bun rapport cul sulagl. « A mezdi stust avair il sulagl in fatscha e vers saira güst davaunt te. Uschè chattast la via», disch Gian Clalüna da Segl. Uossa es el landervi a passer ün glim in sia vita: Ils dovairs principels in mister e famiglia sun fats, almain per la pü granda part. El s’allegra d’avair dapü spazi e temp per se stess. E chüra inavaunt que chi l’ho tgnieu i’ls bod ultims vainch ans sün üna buna via: il pelegriner.
Sch’eau pudess dir ad El, ch’El dessa piglier sia buscha e partir ... Cun che reacziun pudess eau fer quint?
In ün cuort mumaint füss eau pront e davent (surria)! Chaminer sainza savair, inua ch’eau saregia in duos uras, decider i’l mumaint, inua ch’eau vuless pernotter ... que es liberted!
Inua gess El il pü gugent?
Il pü gugent fess eau üna part da la Via Francigena illa Toscana. Las savuors da la cuntredgia, ils gods da ruvers, las baselgias e baselginas particuleras, süllas collinas las vschinaunchas sgüredas cun mürs da tschinta ... schi, que es qualchosa chi’m plaschess. E la saira, cur cha tü passast tres las giassas, hest l’udur da las chadafös da las mammas e nonas i’l nes. Illa Toscana es il manger e’l baiver propi ün plaschair!
Ma bain, ünguotta cunter plaschairs pel nes, palat e stomi. Ma che Al fascinescha dad ir precis a pè, e que ün di zieva l’oter?
Il sentimaint per la natüra es pü preschaint, cur cha tü vest a pè. Tü est bundragius, guardast intuorn. Tü imprendast a tadler bain sün tieu corp. Tü nu poust esser in viedi
dudesch uras e nu vessast da schmancher cha tü chaminast eir ils oter dis! Ils duos prüms dis port eau suvenz pütost üna vusch cun imbüttamaints in me : «Ma perche vegni cun üna buscha chi fo mel las spedlas?» Blastemmas sun pü fermas cu’l sentimaint da gust, cur cha que plouva ad ün plouver e cur cha que es fraid. E listess dischi duos u trais eivnas pü tard: «Ma perche turner a chesa già uossa? Ir in- avaunt füss pü bel!» Las impreschiuns as müdan eir düraunt il di : La damaun es tuot auncha fras-ch, tieu spiert es aviert. A mezdi s’annunzcha il stomi. Il zievmezdi chaminast püchöntsch scu in transa. Intuorn las quatter decidast, scha tü voust bod glivrer u ir auncha duos uras inavaunt. La saira drouvast be poch : Ün bun past ed ün bun guottin vin in buna cumpagnia es il meglder per digerir ils strapatschs e las impreschiuns dal di.
Che capita culs impissamaints, cur ch’ El chamina di per di?
Eau part suvenz cun dumandas aviertas, cun decisiuns chi spettan. E cur ch’eau chamin, dvainta bger viepü cler. Eau guadagn distanza. Las prioriteds resortan. Ed eau vez che chi’d es be ballast. Ad es precis il listess scu cun quelo cha tü portast in tia buscha. Tü imprendast che chi’d es vaira- maing important.
El chamina uschè lönch già sulet. – Che fo que cun El svess?
Chamino sun eau eir in cumpagnia, cun mieu sör, cun l’ün e l’oter iffaunt. Ma tuottüna es il pelegriner qualchosa privat. L’important capita in te svess. Las sendas, inua ch’eau sun chamino, m’haun accumpagno süllas differentas etappas in mia vita. Chaminer güda a chatter l’egna via.
 Packen. Nur das Nötigste. Dann der entscheidende Schritt über die Schwelle. Gehen. Gehen und sich einschwingen in den einfachen Rhythmus von Gehen, Essen, Schlafen, Gehen ... und sich der immer gleichen Abfolge überlassen. Ein Traum von vielen. Es gibt welche, die sich diese «anderen Zeiten» ermöglichen können. Gian Clalüna aus Sils gehört zu ihnen. Alljährlich. Schon seit langem. Und kommen Pilger an der Küste an das «Ende der Welt», realisie- ren sie mit dem ersten Schritt ins Meer, dass der Fussweg nicht weiterführt. Was kommt, ist Heimreise ... und der Anfang eines neuen Weges.
preschaint das Magazin 11
 



















































































   11   12   13   14   15